چطور روی عزت نفس خودم کار کنم!؟
به گزارش سلامت نیوز، دکتر امید امانی، روانشناس بالینی نوشت:
عزیز دلی ازم پرسید؛ چطور روی عزت نفس خودم کار کنم!؟
+گفتم سوال سختیه اما، از این ده تا رفتار اثرگذار غافل نشو.
پرسید چطور یعنی!
+گفتم:
- عزت نفس این نیست که فکر کنی از همه بهتر و سرتری، عزت نفس یعنی اصلا نیازی نبینی که خودت رو با بقیه مقایسه کنی؛ پس رو مقایسههات کار کن…
- آدمهای اشتباه باعث میشن که به جای این که خودتو دوست داشته باشی، فقط اونها رو ببینی و بهشون توجه کنی! اما یه آدم درست، کاری میکنه که در قدم اول تو دیده بشی و بعد اون به چشم بیاد: پس؛ از آدمهایی که در حضورشون ناامن، ناچیز، محو و سایهای بیش نیستی فاصله بگیر…
- روزی ۸ لیوان آب بخور، دست کم یک ساعت ورزش کن، حداقل پنج صفحه کتاب بخون، یه کوچولو به مو و پوستت برس و خلاصه حواست باشه به خودت: چرا! چون فقط باورهات نیست که حس ازرشمندیت رو تقویت یا تضعیف میکنه. دیدن چهره و بدن تکیده هم احساسات منفی رو بالا میاره و روی ارزشمندی اثر میذاره…
- تو رابطه و زندگی، در رو بیشتر به روی آدمهایی باز کن که اگه از خودت آگاهتر، مثبتتر و موفقتر نبودن، حداقل هم سطح و تراز خودت باشن: چون هر نشستی اثرات خودش رو داره و این افراد خواسته، ناخواسته جوانه رشد و پیشرفت رو تو وجودت بارور میکنن و حس ارزشمندیت رو دستکاری میکنن.
- اگه آدمهای مشکل دار رو به حریم شخصی و زندگیت راه دادی؛ اون وقتی که مجبور شدی جلوی در، راه خروج رو بهشون نشون بدی؛ کلی از عزت نفس و آرامش تو رو، تو جیبشون میذارن و با خودشون میبرن! و این اصلا قشنگ نیست.
- هدف بساز، فعال باش و تا حد امکان مغزت رو درگیر نگه دار: چرا!؟ چون خاصیت این 4/1 کیلو سلول عصبی و دو درصد وزن بدن؛ تولید فکر و پر کشیدن به جنبههای تیره و تار زندگی و ناکامیها برای حواس جمعی و حفظ بقاست. پس در مسیر رشد به کارش نگیری، سرکارت میذاره، بدجور. با چی! با انواع و اقسام فکرهای منفی و سرزنگشری ها
- خوب خودت باش، خوب محض دیگران بودن مایهی رنج و عذابه؛ پس شفقت به خود رو تمرین کن: میپرسی چطوری!؟ به وقت خطاها کمتر خودت رو متهم و سرزنش کن. به وقت موفقیت بیشتر به خودت پاداش بده و تشویق کن. به وقت فراغت بیشتر به خودت برس و توجه کن، کسی به جای تو اینکارها رو نخواهد کرد.
- مرزهای شخصی و ارزشهای خودت رو بشناس(خودشناسی) و متناسب با اون ها قدم بردار.واقعیت اینه که ما کنترل زیادی روی محیط و آدمهاش نداریم، اما انتخاب یه ارزش و رفتار بر مدار اون و مسئولیت تجارب خودمون کاملا دست ماست: پس؛ حساسیتهات رو بشناس و نذار دیگران تو رو به خودت بشناسونن…
- با پذیرش و تکرارِ “هیچکس کامل نیست!”، به وجودت آرامش بده: چون؛ با تصور کامل و عالی و بالا بودن دیگران و پایین دیدن خودت تو موقعیتهای اجتماعی تنها اضطراب رو به خودت هدیه میدی و با خجالت و فاصله گرفتن و خوردن حرفات می افتی تو لوپ معیوب حس ناکافی، نخواستنی، دوست نداشتنی بودن.
و در نهایت؛ اگه اوضاع به قدری خرابه که اون صدای درون دائم در حال سرزنش و تحقیرته، اگه به قدری خودت رو دست کم میگیری که دائم در حال تحمل اجبارها و باج دادنهایی و اگه جایی وایستادی که خودت رو لایق خیلی چیزها نمیدونی، از مسیر تراپی غافل نشو…
نظر شما